|
Στο φύλλο 95 της εφημερίδας «Ρ.Ν» του 2008, αναγκάστηκα ως μέλος του Συλλόγου από ιδρύσεώς του και Πρόεδρος επί 18 χρόνια να διαμαρτυρηθώ για την αλλαγή του τίτλου του Συλλόγου και της εφημερίδας που εγώ ίδρυσα ως Πρόεδρος, ύστερα από απόφαση του Δ.Σ. Από (Σύλλογος απανταχού Ροβολιαριτών) σε (Πολιτιστικός Σύλλογος Ροβολιαρίου). Και ρωτώ: «Πότε άλλος Σύλλογος άλλαξε τον τίτλο του και την έδρα του;).
Ο Σύλλογος σε 30 χρόνια λειτουργίας δεν πρόσφερε έργο και δεν άλλαξε την όψη του χωριού μας; Όλα αυτά που έγιναν δεν οφείλονται στις δωρεές και τις συνδρομές των μελών του και των επιχορηγήσεων από διάφορους φορείς, Υπουργεία, Νομαρχίες κ.λπ.; Και τα έργα που έγιναν δεν είναι λίγα: Aνακαίνιση όλων των ιερών ναών, ανέγερση νέων, ανακαίνιση των σχολείων και μετατροπή του σχολείου Αγίων Αποστόλων σε χώρο λαογραφικής συλλογής, κατασκευή και ανακαίνιση πλατειών, διάνοιξη όλων των κοινοτικών δρόμων, πολλές τσιμεντοστρώσεις, κατασκευή ποδοσφαιρικού γηπέδου, γηπέδου μπάσκετ, καλλωπισμό κοινοτικών βρυσών, κατασκευή ποτιστρών για τα ζώα, δενδροφυτεύσεις , μεταφορά των νερών των πηγών για πότισμα, παλαιότερα με τσιμεντόλιθους και τελευταία με λάστιχα . Και τέλος σε συνεργασία με τους κοινοτικούς άρχοντες και τις διάφορες δημόσιες υπηρεσίες τα μεγάλα έργα: Διάνοιξη και ασφαλτόστρωση του δρόμου Βίτωλης-Ροβολιαρίου, ύδρευση του χωριού από τις πηγές Μάγκρης και Αγγλοβά για τους Δώδεκα Αποστόλους και Φτελιάς-Αγ. Νικολάου για τον Άγιο Γεώργιο. Και όλα αυτά τα γράφω για να γνωρίζουν οι νεότεροι που τα βρήκαν όλα έτοιμα, να τα φροντίζουν, να τα συντηρούν, να τα σέβονται και να τιμούν τη μνήμη αυτών που εργάστηκαν για όλα αυτά, όχι με ανδρείες αλλά με σεβασμό και ευγνωμοσύνη.
|