H ελληνική εμπορική ναυτιλία είναι η μεγαλύτερη δύναμη, η οποία στηρίζει, την Ελληνική Οικονομία.

Στη μακραίωνη ιστορία του Ελληνικού Έθνους, η Εμπορική Ναυτιλία διεδραμάτισε και συνεχίζει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο τόσο στην οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας όσο και στους πολεμικούς της αγώνες ,αλλά ακόμη και στη διεθνή προβολή του Ελληνικού ονόματος.

Σήμερα το γεγονός αυτό είναι δυστυχώς άγνωστο στους περισσότερους Έλληνες και ιδίως στους νέους, οι οποίοι ταυτίζουν την Εμπορική μας Ναυτιλία μόνο με τα επιβατηγά πλοία, που χρησιμοποιούν στις θερινές τους διακοπές ή στις μετακινήσεις τους στα νησιά. Λίγοι συμπατριώτες μας γνωρίζουν ότι η Ελληνόκτητη Εμπορική Ναυτιλία είναι πρώτη στον κόσμο και ότι το 90% περίπου του στόλου της (φορτηγά, δεξαμενόπλοια κ.α) ταξιδεύει σε όλη την υδρόγειο και εξυπηρετεί το διεθνές θαλάσσιο εμπόριο με 3.500 μεγάλα πλοία μεταφορικής ικανότητος 175.000.000 τόνων φορτίου. Ο τεράστιος αυτός στόλος απασχολείται κατ΄ανάγκη σε διεθνείς μεταφορές, δεδομένου ότι οι εσωτερικές μεταφορικές μας ανάγκες είναι περιορισμένες και εξυπηρετούνται επαρκώς από πλοία επιβατηγά οχηματαγωγά, ταχύπλοα, κρουαζιερόπλοια κλπ. στελεχωμένα με Ελληνικά πληρώματα .

Η επάνδρωση των ελληνόκτητων πλοίων επιτυγχάνεται μέσω των Α.Δ.Σ.Ε.Ν. (Ανώτερες Δημόσιες Σχολές Εμπορικού Ναυτικού) που λειτουργούν σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος.

Μέχρι και το πρόσφατο παρελθόν, η ελληνική εμπορική ναυτιλία είχε άρρηκτη σχέση με τα νησιά και ως επί το πλείστον , το έμψυχο δυναμικό της αποτέλουσαν νησιώτες(Χίος,Ύδρα,κ.ά).Από τότε εντάσσονται στον κλάδο αυτό, νέοι που δεν είχαν μέχρι πρότεινος καμία σχέση με τη θάλασσα βλέποντας το συγκεκριμένο επάγγελμα ως μια εργασία που θα τους προσφέρει άμεση αποκατάσταση, εμπειρίες ζωής και πιθανώς ένα πιο υψηλό κοινωνικό στάτους.

Η Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία και οι “Ροβολιαρίτες” αξιωματικοί ναυτικοί

Το χωριό μας αντιπροσωπεύεται στην Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία από 3 Αξιωματικούς.

Ο Δημήτριος Αλέξανδρος Κωστούλας αποφόίτησε από την Α.Δ.Σ.Ε.Ν. Ασπροπύργου, λάμβανοντας το δίπλωμα του Ανθυποπλοιάρχου Εμπορικού Ναυτικού.

Ο Μιχάλης Ζερβός και ο Λάμπρος Γιαννέλης φοιτούν αυτή τη στιγμή στο 3ο έτος των Α.Δ.Σ.Ε.Ν.(Ανώτερων Δήμοσιων Σχολών Εμπορικού Ναυτικού) Ασπροπύργου και Μακεδονίας αντίστοιχα, όντας Δόκιμοι Πλοίαρχοι Εμπορικού Ναυτικού.

Όλοι τους επανδρώνουν ποντοπόρα(ωκεανοπλοα) πλοία που μεταφέρουν αργό πετρέλαιο,διάφορα παράγωγα αυτού(αμόλυβδη,κτλ) καθώς και μεταλλεύματα όπως σίδηρο,σιτηρά,κάρβουνο,κ.ά.

Συνοψίζοντας,το ναυτικό επάγγελμα απαιτεί μεγάλη ψυχική δύναμη,θυσιάζοντας παράλληλα μέγαλο κομμάτι της προσωπικής ζωής του κάθε ατόμου.Η εντάξη σε αυτό τον κλάδο αποτελεί μία απότομη(βίαιη) προσαρμογή σε ένα νέο τρόπο ζωής που λίγοι Έλληνες θα μπορούσαν να αντέξουν.Αποτελεί ένα από τα λίγα έως ελάχιστα επαγγέλματα που προσφέρει άμεση επαφή με την φύση (θάλασσα, καιρός) και αναγκάζει τον Έλληνα Ναυτικό ήδη από πρώιμη ηλικία να βιώνει μοναδικές εμπειρίες.

Η επαφή και γνωριμία με άνθρώπους διαφορετικής εθνικότητας,διαφορετικών ηθών και έθιμων καθώς και οι διαφορετικές νοοτροπίες που συναντά , τον κάνουνε ακόμη πιο ώριμο στη ζωή του.

Ας επιστρέψουμε στην σημερινή εικόνα των νέων της Ελλάδας.

Αναμφισβήτα, υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό των νέων που μοχθεί και παλέυει καθημερινώς για να διεκδικήσει και να υλοποιήσει τα όνειρά του.

Παράλληλα, υπάρχούν νέοι που έχουν “παρατήσει τα όπλα” για ποικίλους λόγους και περιμένουν τη σωτηρία από τον ουρανό, απολαμβάνοντας τις ανέσεις τους με το εισόδημα των γονιών.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, σε αυτή τη ζωή όλα είναι θέμα εκτιμήσης και προσπάθειας.Έχεις μάθει να εκτιμάς και να αναγνωρίζεις τον καθημερινό και διαρκή “ιδρώτα” της οικογένειας σου να σου προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον.

Τότε, σαφώς και θα κάνεις τα αδύνατα δυνάτα να ανταποδώσεις αυτόν τον μόχθο τους .

Αν όμως δεν έχεις κάνει ποτέ τούτη την ερώτηση στον εαυτό σου, τότε προφανώς θα πρέπει να αρχίσεις να την κάνεις και να βρεις μια απάντηση.

Εμείς είμαστε το μέλλον της Ελλάδας,στα χέρια μας ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ είναι να το βελτιώσουμε και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να αποδείξουμε πως η ελπίδα δεν έχει χαθεί!

Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ εκ μέρους μου στον αείμνηστο παππού μου, Λάμπρο Γιαννέλη του Κωνσταντίνου ,που από μικρό παιδάκι που ήμουν με έφερνε στο χωριό  και το έχω αγαπήσει τόσο πολύ,αποτελόντας τις καλύτερες παιδικές μου αναμνήσεις.

Εύχομαι, ΚΑΝΕΝΑΣ να μην εγκαταλείψει το χωριό μας ,ιδιαίτερα η Ροβολιαρίτικη νεολαία, καθώς και όλοι εσείς που βρίσκεται πίσω απο τα παρασκήνια της ανάπτυξης του χωριού, να παραμείνεται με την ίδια συνεχή και αμείωτη προσπάθεια που καταβάλλεται.